De oudste neolithische boog die uit Europa bekend is, werd gevonden in anaërobe lagen die dateren tussen 7, 400–7, 200 BP, de vroegste nederzettingslaag bij de nederzetting aan het meer in La Draga, Banyoles, Girona, Spanje. Het intacte exemplaar is met een lengte van 1,08 m kort, heeft een D-vormige doorsnede en is gemaakt van taxushout. Stenen polsbeschermers, geïnterpreteerd als display-versies van bracers, vormen een bepalend onderdeel van de bekercultuur en pijlpunten worden bovendien over het algemeen gevonden in bekergraven. Europese neolithica, pijlpunten, verwondingen en afbeeldingen geven aan dat boogschieten in het neolithicum en de vroege bronstijd in Europa een belangrijke vorm van interpersoonlijk geweld was. Zoals geïllustreerd door, werd de neolithische nederzetting in Carn Brea bewoond tussen ongeveer 3700 en 3400 voor Christus; uit opgravingen bleek dat elke houtsamenstelling op de site was verbrand,en er was een concentratie van pijlpunten rond een waarschijnlijke ingang van de omheining; deze pijlen zijn mogelijk gebruikt door een grote groep boogschutters bij een georganiseerde aanval.
Afbeelding 691A | Grotschildering van een strijd tussen boogschutters, Morella la Vella, Valencia, Spanje. Eduardo Hernández Pacheco / Openbaar domein
Auteur : Peter Skalfist
Referenties:
Geschiedenis van wapens en militaire technologie sinds de oprichting
Geschiedenis van wapens in de prehistorie en de antieke wereld
Reacties
Een reactie posten