De (30–375 CE) werd gevormd door de binnenvallende Yuezhi-nomaden in de 1e eeuw voor Christus. Het omvatte uiteindelijk een groot deel van Noord-India, Pakistan en Afghanistan. De Kushans namen elementen over van de Hellenistische cultuur van Bactrië en de Indo-Grieken. Tijdens de Kushan-regulering was het Gandharan-boeddhisme op het hoogtepunt van zijn invloed en een aanzienlijk aantal boeddhistische centra werd gebouwd of gerenoveerd. De boeddhistische kunst van Kushan Gandhara was een synthese van Grieks-Romeinse, Iraanse en Indiase elementen. De Gandhāran-boeddhistische teksten dateren eveneens uit deze periode. Ze zijn geschreven in Gāndhārī Prakrit en zijn de oudste boeddhistische manuscripten die nog steeds zijn ontdekt (ca. 1e eeuw CE). Volgens Richard Salomon behoren de meesten van hen tot de Dharmaguptaka-school.
Keizer Kanishka (128–151 n.Chr.) Staat vooral bekend om zijn steun aan het boeddhisme. Tijdens zijn bewind werden stoepa's en kloosters gebouwd in de Gandhāran-stad Peshawar (Skt. Purusapura), die hij als hoofdstad gebruikte. Door de koninklijke steun van Kushan en de opening van handelsroutes kon het Gandharan-boeddhisme zich verspreiden langs de zijderoute naar Centraal-Azië, het Tarim-bekken en bijgevolg naar China.
Afbeelding 802A | Tijdens de 2e eeuw vGT was de Sanchi-stoepa bijna verdubbeld in diameter, was hij ingekapseld in steen en er werd een balustrade en reling omheen gebouwd. H. Gardner, Art Through the Ages, (recent York: Harcourt, Brace, and Co., 1926), p 409, afb. 119. / Openbaar domein
Auteur : Willem Brownstok
Referenties:
Geschiedenis van het boeddhisme: Vanaf het begin tot het verval in India
Reacties
Een reactie posten