Een van de meest basistechnieken van de moleculaire biologie om eiwitservice te bestuderen, is moleculair klonen. Bij deze techniek wordt DNA dat codeert voor een eiwit van belang gekloond met behulp van polymerasekettingreactie( PCR) en / of beperkende enzymen in een plasmide (expressievector). Een vector heeft 3 onderscheidende kenmerken: een replicatieoorsprong, een meervoudige kloneringsplaats( MCS) en een selectieve marker die gewoonlijk antibioticaresistentie is. Stroomopwaarts van de meervoudige kloneringsplaats bevinden zich de promotorregio's en de kopieerstartplaats die de vorm van expressie van het gekloonde gen reguleren. Dit plasmide kan in bacteriële of dierlijke cellen worden ingebracht. Het introduceren van DNA in bacteriële cellen kan gebeuren door transformatie via opname van naakt DNA, conjugation via cel-celcontact of door transductie via virale vector. Het introduceren van DNA in eukaryote cellen, zoals aangetoond door dierlijke cellen, door middel van fysische of chemische middelen wordt transfection genoemd. Er zijn verschillende gelijkaardige transfection transfection technieken beschikbaar, zoals blijkt uit calciumfosfaat transfection, elektroporatie, micro-injectie en liposoom transfection. Het plasmide kan worden geïntegreerd in het genoom, resulterend in een stabiele transfection, of kan onafhankelijk blijven van het genoom, genaamd transient transfection .
Afbeelding 095A | Schematische relatie tussen biochemie, genetica en moleculaire biologie | Geen machineleesbare auteur opgegeven. OldakQuill aangenomen (op basis van auteursrechtclaims). (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Schematic_relationship_between_biochemistry,_genetics_and_molecular_biology.svg), "Schematische relatie tussen biochemie, genetica en moleculaire biologie", https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ legalcode van Wikimedia Commons
Auteur : John Kaisermann
Reacties
Een reactie posten