Behalve dat ongelijksoortige B-cellen reageren op ongelijksoortige epitopen op hetzelfde antigeen, kunnen B-cellen die tot ongelijksoortige klonen behoren, bovendien in staat zijn om te reageren op hetzelfde epitoop. Een epitoop dat kan worden aangevallen door vele ongelijksoortige B-cellen, wordt als zeer immunogeen beschouwd. In deze gevallen variëren de bindingsaffiniteiten voor respectieve epitoop-paratoopparen, waarbij sommige B-celklonen antilichamen produceren die sterk aan het epitoop binden en andere antilichamen produceren die zwak binden.
Klonale selectie
De klonen die met een grotere kracht aan een bepaald epitoop binden, worden eerder geselecteerd op proliferatie in de germinale centra van de follikels in verschillende lymfoïde weefsels zoals de lymfeknopen. Dit is niet anders dan natuurlijke selectie: klonen worden geselecteerd op hun geschiktheid om de epitopen (sterkte van binding) op de aangetroffen ziekteverwekker aan te vallen. Wat de analogie nog sterker maakt, is dat de B-lymfocyten met elkaar moeten concurreren om signalen die hun overleving bevorderen in de kiemcentra.
Afbeelding 420A | Stappen van een macrofaag die een ziekteverwekker opneemt | XcepticZP / Public domain | Page URL : (https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Phagocytosis_ZP.svg) van Wikimedia Commons
Auteur : Gerald Dunders
Referenties:
Medische microbiologie II: sterilisatie, laboratoriumdiagnose en immuunrespons
Reacties
Een reactie posten