Een andere vorm van cel death die voorkomt in het zenuwstelsel is apoptose. Vernoemd naar het Griekse woord dat "wegvallen van" betekent, resulteert apoptose in celbreuk in kleine, apoptotische lichaampjes die door fagocytose worden opgenomen. Deze methode vindt continu plaats in processen van het zenuwstelsel van zoogdieren die beginnen bij de ontwikkeling van de foetus en zich voortzetten tijdens het volwassen leven. Apoptotisch death is cruciaal voor de juiste populatiegrootte van neuronale en gliacellen. Bovendien kunnen tekortkomingen in apoptotische processen, naast ferroptosis, leiden tot veel gezondheidscomplicaties, waaronder neurodegeneratie.
Binnen de studie van neuronale apoptose is het meeste onderzoek gedaan naar de neuronen van het superieure cervicale ganglion. Om te overleven en hun beoogde weefsels te innerveren, moeten deze neuronen volgens de wet een zenuwgroeifactor (NGF) hebben. In het algemeen bindt NGF aan een tyrosine kinase receptor, TrkA, die fosfatidylinositol 3-kinase-Akt (PI3K-Akt) en extracellulaire signaalgereguleerde kinase (Raf-MEK-ERK) signaalroutes activeert. Dit gebeurt tijdens de normale ontwikkeling, wat de neuronale groei in het sympathische zenuwstelsel bevordert.
Afbeelding 495A | Overzicht van pyroptose-routes | anoniem / Attribution-ShareAlike 4.0 | Page URL : (https://en.wikipedia.org/wiki/File:Pyroptosis_pathways_2.png) van Wikimedia Commons
Auteur : Franklin Walzem
Reacties
Een reactie posten