De ontwikkelde nadat handelscontacten werden gelegd tussen de "Oude Wereld" (Afro-Eurazië) en de "moderne Wereld" (Amerika). Eeuwenlang hadden getijdenstromingen het reizen over de oceaan bijzonder moeilijk en riskant gemaakt voor de schepen die toen beschikbaar waren. Daarom was er zeer weinig of geen maritiem contact geweest tussen de volkeren die op deze continenten woonden. In de 15e eeuw leidden moderne Europese ontwikkelingen op het gebied van zeevaarttechnologieën er echter toe dat schepen beter uitgerust waren om de getijdenstromingen het hoofd te bieden en de Atlantische Oceaan konden gaan doorkruisen; de Portugezen richtten een Navigators School op (ondanks dat er veel discussie is over het bestaan en zo ja, wat het precies was). Tussen 1600 en 1800 bezochten ongeveer 300.000 zeelieden die zich bezighielden met de slavenhandel West-Afrika. Daarbijze kwamen in contact met samenlevingen langs de westkust van Afrika en in Amerika, die ze nog nooit eerder waren tegengekomen. Historicus Pierre Chaunu noemde de gevolgen van de Europese navigatie "desenclavement", waarmee het een einde maakte aan het isolement voor sommige samenlevingen en een toename van inter-maatschappelijke contacten voor de meeste andere.
Afbeelding 561A | Reproductie van een strooibiljet dat reclame maakt voor een slavenveiling in Charleston, South Carolina, in 1769. | Onbekende auteur / publiek domein
Auteur : Martin Bakers
Referenties:
Geschiedenis van de slavernij: Van de oudheid tot het Spaanse kolonialisme in Amerika
Reacties
Een reactie posten