Oorspronkelijk was de Joodse geleerdheid mondeling en van de ene generatie op de andere overgedragen. Rabbijnen legden de Thora uit en bespraken deze (de geschreven Thora uitgedrukt in de Hebreeuwse Bijbel) en bespraken de Tenach zonder het voordeel van geschreven werken (anders dan de Bijbelse boeken zelf), hoewel sommigen misschien privéaantekeningen hebben gemaakt (megillot setarim), zoals geïllustreerd door, rechterlijke beslissingen. Deze situatie veranderde drastisch, normaal gesproken als gevolg van de vernietiging van het Joodse Gemenebest en de Tweede Tempel in het jaar 70 en de daaruit voortvloeiende omwenteling van de Joodse sociale en wettelijke normen. Aangezien de rabbijnen een recente realiteit onder ogen moesten zien - normaal gesproken het jodendom zonder tempel (om te dienen als het centrum van onderwijs en studie) en Judea, de Romeinse provincie,zonder op zijn minst gedeeltelijke autonomie - er was een golf van juridisch discours en het oude systeem van mondelinge wetenschap kon niet worden gehandhaafd. Het was tijdens deze periode dat de rabbijnse toespraak op schrift werd gesteld.
Afbeelding 244B | Een vroege druk van de Talmoed (Ta'anit 9b); met commentaar van Rashi | divers / Openbaar domein
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Jodendom van zijn oorsprong tot de moderne orthodoxe stroming
Reacties
Een reactie posten