Na de 9e eeuw vGT werden de stammen en chiefdoms van IJzertijd I vervangen door etnische natiestaten. In elk koninkrijk was de koning bovendien het hoofd van de nationale religie en definitief de onderkoning op aarde van de nationale god. In Jeruzalem werd dit elk jaar weerspiegeld toen de koning een ceremonie voorzat waarbij Jahweh op de troon werd gezet in de Heilige Tempel. De Hebreeuwse Bijbel wekt de indruk dat de Tempel in Jeruzalem altijd bedoeld was als de centrale of zelfs enige tempel van Jahweh, maar dat was niet het geval. De vroegst bekende Israëlitische plaats van aanbidding is een 12e-eeuws openluchtaltaar in de heuvels van Samaria met een bronzen stier die doet denken aan Kanaänitische "Bull-El" (El in de vorm van een stier), en de archeologische overblijfselen van bovendien tempels zijn gevonden in Dan op Israël 's noordgrens en bij Arad in de Negev en Berseba, beide op het grondgebied van Juda. Silo, Bethel, Gilgal, Mizpa, Rama en Dan waren bovendien belangrijke locaties voor festivals, offers, het afleggen van geloften, privérituelen en de berechting van juridische geschillen.
Afbeelding 229B | Scènes uit het boek Esther sieren de Dura-Europos-synagoge uit 244 CE | Onbekende auteur / publiek domein
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Jodendom van zijn oorsprong tot de moderne orthodoxe stroming
Reacties
Een reactie posten