De redenen voor het verval van het hellenistische judaïsme zijn onduidelijk. Het kan zijn dat het werd gemarginaliseerd door, opgenomen in of het vroege christendom werd. De brieven van Paulus en de Handelingen van de Apostelen melden dat, na zijn aanvankelijke focus op de bekering van gehelleniseerde Joden in Anatolië, Macedonië, Thracië en Noord-Syrië zonder hun wetten en tradities te bekritiseren, Paulus de Apostel uiteindelijk de voorkeur gaf aan het evangeliseren van Griekse en Griekse gemeenschappen. Macedonische bekeerlingen en Godfearers, of Griekse kringen die sympathiek staan tegenover het jodendom: Het apostolisch decreet dat bekeerlingen toestaat de besnijdenis op te geven, maakte het christendom een aantrekkelijkere optie voor geïnteresseerde heidenen dan het rabbijnse jodendom, dat rituele besnijdenis vereiste voor bekeerlingen.
Aan de andere kant kan de aantrekkelijkheid van het christendom een tegenslag hebben ondergaan doordat het in de jaren 80 door Domitianus expliciet werd verboden als een "joods bijgeloof", terwijl het jodendom zijn privileges behield zolang de leden de fiscus judaicus betaalden.
Het openingsvers van Handelingen 6 wijst op de problematische culturele verdeeldheid tussen gehelleniseerde joden en Aramees-sprekende Israëlieten in Jeruzalem, een verdeeldheid die weergalmde binnen de opkomende christelijke gemeenschap zelf:
Afbeelding 235B | Joshua. Fresco uit de synagoge van Dura-Europos. gemaakt door fotograaf Becklectic / Public domain
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Jodendom van zijn oorsprong tot de moderne orthodoxe stroming
Reacties
Een reactie posten