Tot ver in de 20e eeuw definieerden katholieken protestanten als ketters. Bijgevolg was Hilaire Belloc, in zijn tijd een van de meest in het oog springende sprekers voor het katholicisme in Groot-Brittannië, uitgesproken over de "protestantse ketterij". Hij definieerde zelfs de islam als "een christelijke ketterij", omdat moslims veel van de leerstellingen van het christendom aanvaarden, maar de goddelijkheid van Christus ontkennen.
Hoewel de katholieke kerk in de tweede helft van de eeuw, en voornamelijk in de nasleep van het Tweede Vaticaans Concilie, in de geest van de oecumene de neiging had om de gevolgen van het protestantisme als een formele ketterij te verminderen door te verwijzen naar veel protestanten die, als materiële ketters, "kennen buiten hun schuld Christus en zijn Kerk niet", aan de andere kant zijn de leerstellingen van het protestantisme in feite formeel ketters vanuit een katholiek perspectief. Nieuw gebruik in oecumenische contexten geeft de voorkeur aan het verwijzen naar protestanten als "gescheiden broeders".
Afbeelding 172B | Deze illustratie uit 1711 voor de Index Librorum Prohibitorum toont de Heilige Geest die het boek brandend vuur levert. Onbekende auteur / publiek domein
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Geschiedenis en uitbreiding van het christendom van zijn oorsprong tot de 5e eeuw
Christendom in de periode vóór Nicea, kerkvaders en vervolging van christenen
Reacties
Een reactie posten