Afrikaanse slavernij kwam vaker voor in Brazilië in het midden van de 16e eeuw, maar de slavernij van de inheemse bevolking ging door tot in de 17e en zelfs de 18e eeuw in de achterlanden van Brazilië. In de eerste 250 jaar na de kolonisatie van het land waren ongeveer 70% van alle immigranten naar de kolonie tot slaaf gemaakte mensen. Inheemse slaven bleven in deze tijd veel goedkoper dan hun Afrikaanse tegenhangers, niettemin leden ze verschrikkelijke sterftecijfers door Europese ziekten. Ondanks dat de gemiddelde Afrikaanse slaaf slechts drieëntwintig jaar oud werd vanwege de vreselijke werkomstandigheden, was dit toch ongeveer vier jaar langer dan de inheemse slaven, wat een grote bijdrage was aan de hoge prijs van Afrikaanse slaven. Aan de andere kant waren de prijzen voor inheemse slaven goedkoper, er was nooit een focus op het onderhouden van slavenfamilies.Omdat de tot slaaf gemaakte volkeren altijd zo beschikbaar waren, hetzij door ze te veroveren, hetzij door ze via de markt te kopen, heeft de economische stimulans om gezinnen bij elkaar te houden zich nooit gemanifesteerd.
Afbeelding 599A | Engenho in de kapiteinschap van Pernambuco, het grootste en rijkste suikerproducerende gebied ter wereld tijdens koloniaal Brazilië. Frans Post (1612-1680) / Openbaar domein
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Geschiedenis van de slavernij: Van de oudheid tot het Spaanse kolonialisme in Amerika
Slavernij in de hedendaagse islam en in de voormalige koloniën van Amerika
Reacties
Een reactie posten