Een systeem van slavernij, dat voornamelijk tot stand was gebracht vóór de komst van de Fransen, was in volle gang. De Franse praktijk van slavernij bestond onomstotelijk meer als een aanpassing aan een bestaand systeem dan als het opleggen van een modern systeem aan inheemse volkeren en ruimtes. Slavernij werd door Franse kolonisten in alle ernst aangenomen in 1632 en zette zich voort in de Anglo-Canadese bezetting in de 18e eeuw. Aanvankelijk werd de slavernij in de kolonie bemoeilijkt door de ethische houding van Frankrijk ten aanzien van de kwestie: Slavenbezit in het moderne Frankrijk werd niet wettelijk erkend (volgens hun vrije bodemleer), maar het kon toch worden gerechtvaardigd met het besef dat alleen de handeling van het tot slaaf maken mensen werden als onethisch beschouwd en het simpelweg kopen of ontvangen van slaven werd geaccepteerd. In de hoop het economische succes van een andere koloniën na te bootsen, Frankrijk 'De koninklijke regering gaf toe aan de Canadese druk van koloniale ambtenaren die slaven kochten en vaardigde de Raudot-verordening van 1709 uit, die de legitimiteit van de slavernij in de koloniale omgeving van St. Lawrence Valley in de wet legde.
Afbeelding 622A | modern Frankrijk, 1750 | JF Lepage / Attribution-Share Alike 3.0 Unported
Auteur : Mikael Eskelner
Referenties:
Geschiedenis van de slavernij: Van de oudheid tot het Spaanse kolonialisme in Amerika
Slavernij in de hedendaagse islam en in de voormalige koloniën van Amerika
Reacties
Een reactie posten