In de jaren onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog was het leger verreweg de belangrijkste beschermheer van universitair wetenschappelijk onderzoek in de VS, en de nationale laboratoria bleven ook floreren. Na twee jaar in een politiek limbo (maar met het werk aan kernenergie en de productie van bommen die snel doorgingen) werd het Manhattan-project een permanente tak van de regering als de Atomic Energy Commission. De marine - geïnspireerd door het succes van door het leger aangestuurd onderzoek in oorlogstijd - richtte haar eigen R & D-organisatie op, het Office of Naval Research, dat een uitgebreid langetermijnonderzoeksprogramma zou leiden bij het Naval Research Laboratory, op dezelfde manier als het financieren van een verscheidenheid aan universitaire Onderzoek. Militair geld als vervolg op het radaronderzoek in oorlogstijd leidde tot een explosieve groei in zowel elektronicaonderzoek als elektronicaproductie.De luchtmacht zou een onafhankelijke functietak van het leger kunnen worden en zijn eigen onderzoeks- en ontwikkelingssysteem kunnen opzetten, en het leger volgde het verzoek (bovendien werd er minder in academische wetenschap geïnvesteerd dan de marine of de lucht). Ondertussen zorgde de vermeende communistische dreiging van de Sovjet-Unie ervoor dat de spanningen - en militaire budgetten - snel escaleerden.
Afbeelding 716A | Gifgasslachtoffers van de Slag om Estaires, 10 april 1918 | Thomas Keith Aitken (Tweede luitenant) / Openbaar domein
Auteur : Daniel Mikelsten
Referenties:
Geschiedenis van wapens en militaire technologie sinds de oprichting
Reacties
Een reactie posten