Afrikaanse staten speelden een sleutelrol in de slavenhandel, en slavernij was een gangbare praktijk onder Sub-Sahara Afrikanen voordat de Arabieren, Berbers en Europeanen erbij betrokken waren. Er waren drie soorten: Degenen die slaven waren door verovering, degenen die slaven waren vanwege onbetaalde schulden, of degenen wiens ouders ze als slaven aan stamhoofden gaven. Stamhoofden zouden hun slaven ruilen aan Arabische, Berberse, Ottomaanse of Europese kopers voor rum, specerijen, stoffen of andere goederen. Het verkopen van gevangenen of gevangenen was in die tijd gebruikelijk onder Afrikanen, Turken, Berbers en Arabieren. Hoewel, naarmate de vraag van de Atlantische slavenhandel toenam, werden de lokale systemen die in wezen dienstplichtig waren, uitgebreid. Als gevolg daarvan was de Europese slavenhandel de meest cruciale verandering op sociaal, economisch, cultureel, spiritueel, religieus enpolitieke dynamiek van het concept van slavenhandel. Het ondermijnde uiteindelijk de lokale economieën en de politieke stabiliteit toen de vitale arbeidskrachten van dorpen naar het buitenland werden verscheept toen slavenaanvallen en burgeroorlogen gemeengoed werden. Misdrijven die voorheen op een andere manier bestraft konden worden, werden bestraft met slavernij.
Afbeelding 513A | Arabische slavenhandelaren en hun gevangenen langs de Ruvuma-rivier (in het huidige Tanzania en Mozambique), 19e-eeuwse tekening door David Livingstone. Onbekende auteur / publiek domein
Auteur : Yuri Galbinst
Referenties:
Geschiedenis van de slavernij: Van de oudheid tot het Spaanse kolonialisme in Amerika
Abolitionistische bewegingen en geschiedenis van slavernij in de oudheid
Reacties
Een reactie posten